Perms en Purple rinses

Tannie Jans is van die destydse Noord Rhodesie, maar bly van ek kan onthou by haar dogter, Anne Marie, in die Agter Paarl, so ent van my ma-hulle af.

Tannie Jans is 'n statige, puntenerige tannie, en dra Sondag vir Sondag haaipolfaais en 'n hoed op haar perm-en-purple-rinse hare kerk toe. Sy is van die ou garde wat opgekrap raak as die dominee te kort bid, of die liturgiese orde deurmekaar het. Ek het 'n paar keer gesien hoe sy sie 5 km kerk toe stap oor haar dogter te veel draai na haar sin. Mens moet nou in gedagte hou dat dit met haar haaipolfaais is.

So ontwikkel tannie Jans toe die probleem met die gemeinte (soos sy se) wat te laag en te vinnig sing (want dit klink soos 'n klomp brommers by 'n oesafbraai).

My sussie vertel my later,dat sy die saak met die domniee opgeneem het by die wyksbiduur, want die saak le hard op haar hart. Die aand, by die bidure by my ma-hulle, gaan staan sy reg onder die lig, en maak die gesangeboek oop by "Soos 'n hert", en sing soos wat mens moet sing in die kerk. Hoog en Stadig.

Sanli vertel my later:" Dit was so hoog, net die honde kon dit hoor"