Die kerkstories is eintlik snaaks. Klapmuts se kerk is moes so paar jaar terug gerestoureer word. Dit was hier in die vroee 80's met die droogte, so die gemeente het dit nie breed gehad nie.
Na 'n paar basare en so skuurdans of twee (my pa'le kon daardie tyd enige behoeftige uit die nood dans, en as hulle enkels eers lekker nat is, dan gaan dit soveel lekkerder) kort daar nog so los R 50 000 om die restourasie te voltooi. Die leraar van die tyd besluit toe dat mens nie 'n kerk kan regmaak deur middel van danspaarties nie. Hy bele toe 'n moerse biduur en die kerk.
Die aand bid die dominee droewig, en kort-kort as een van die gemeente nou begin skuldig voel, dan sal nou ongemaklik opstaan en iets se soos, dominee, ek voel geroep om so R500 te gee. Ag, en so het dit aangegaan.
Die eintlike doel van die biduur, en dit het almal geweet, was om vir Oom Maans te laat skuldig voel en te skenk. Want Oom Maans is van die Louw's en die Louw's was al die jare nog taamlike welgstelde mense. Maar Oom Maans het net stip voor hom uitgestaar - hy kan nie sy oe toemaak onder gebed nie, want hy raak duiselig na sy middeloorinfeksie van ses jaar terug. Die hele gemeente het later vir hom begin kyk, want hy kon as't ware die kerk op sy eie oordoen. Maar al wat gee is Oom Maans.
Op 'n kol, toe die dominee se droewige gebed weer so klimaks bereik, kom 'n stuk pleister los en val op Oom Maans se kop. Oom Mans staan toe so statig op en se, Dominee, ek voel geroep om darem so R15 000 te gee vir hierdie edele saak.
0 comments:
Post a Comment